لاکِ جیــــغ..

مدتیست همه چیز را رها کرده..نشسته ام ب در نگاه میکنم..دریچه آه میکشد..نه..این صوبتا به ما نمیخوره..ما اهل نشستن نیستیم..از وقتی برگشتم برعکس سایر برگشت های دگر ازجاهای مختلف شادمان نبودم..مدتیست رها کرده ام.. یا شایدم در تلاش و جنگ با خویشتن بر سر این رها کردن..رها کردن همه چیز و همه کس..نه اینکه نبینم.. نشنوم و نفهمم..مشکلاته اطرافیانمو میبینم.. ولی تلاشی برای کمک نمیکنم..قلبم میگه این کاره بدیه.. راس میگه..اما مغزم میگه.. رها کن..خدا مشکلات هرکسیو واسه خودش گذاشته که ساخته بشه و قوی..تو مگه فضولی دخالت میکنی..اما باز قلبم میگه شاید خدا تورو واسطه حل اون مشکل کنه..علی ای حال که مغزم پیروزه میدانه و منم رهایم..جز بویه..بویه را بیشتر میخوام دریابم در این ایام ک فارغ شدم اندکی..آدم مگر در زندگانی چند بویه خواهد داشت..یا جد بویه.. خودت هوامونو داشته باش..-----------------------------------------س.ن: ناگفته پیداست که مادر هم جزو بویه محسوب میشود همی..س.ن۲: چقد خوب بود اگه افتخار دیدن وضعیت واتساپمو می داشتید..حیف لاکِ جیــــغ.....

پشت چراغ قرمز..چشمم به پراید نوک مدادیه کنارم ک افتاد..یاد جوونیای خودم افتادم..یه پسر جوون با یه دختر جوون کنارش و کلی سرخوشی و اداهایی ک داشت با ریتم آهنگ پلی شده درمیاورد..جفتشونم شاد و خندون..یاد پراید نوک مدادیه خودم افتادم..با همون ضبط پایونیرش ک همیشه فلشم وصل بود و سرخوش بودم..تو آیینه وسط به خودم نگاه کردم..به الانم..چقدر  فرق کردم..مدل موهام و تیپم و حتی ماشین زیرپامم مثه اون زمانا نیس..عه واقعا حس کردم چقدر پیر شدم..دیگه ار ضبط پایونیر خبری نیست و فقط رادیو آوا گوش میدم..تو همین فکرا بودم که یهو همین رادیو آوا یه موزیک پلی کرد از دیار جنوب..کی میاد کی میاد با ناخدا کی میاد..یهو ناخودآگاه نیشم باز شد و بر اساس عادت رفتم تو کار ادای یزله و هوسه عربی در اوردن و سرمو تکون دادن.. لاکِ جیــــغ.....